piątek, 7 lutego 2014

"Księga ziół" XXV

prof. Władysław Stróżewski

Cechą charakterystyczną mistrza, szczególnie istotną w obcowaniu z uczniem, jest życzliwość. Niełatwo ją zdefiniować. Z pewnością konstytuuje ją szczególna postawa „wychodzenia naprzeciw”, gotowość udzielania pomocy, zwłaszcza zaś „wczucia się” w sytuacje drugiego. Wydaje się także, że w skład konstytutywnych elementów życzliwości wchodzi także szczególny moment gotowości poniesienia ofiary, która kulminuje w ofierze z rzeczy dla uczonego nejcenniejszej: z czasu. Mistrz musi znajdować czas dla swego ucznia, a ten musi być przekonany, że ten czas zawsze się dla niego znajdzie. Niekiedy w porę, niekiedy nie w porę. Czas poświęcony uczniowi jest w oczach mistrza co najmniej równie cenny jak ten, który przeznacza na własną prace naukową. (Dwai mistrzowie, [w:] Mistrz i uczeń. Materiały z sympozjum 18-19 marca 1996, Kraków 1996, s. 27)

fot. A. Walanus


Brak komentarzy:

Prześlij komentarz